Życie na instrukcję

Poukładałam lata, według instrukcji, bez wahania,
Obiecałam, pospieszałam, przecież nie lubię czekania.
Mijały etapy, jeden za drugim - wszystko jak w zegarku,
Zatrzymałam się, chciałam przyjrzeć, tak jak w rzecz na targu.
Z wierzchu - w porządku - wszystko kolorowe,
Szkoda tylko, że w środku zrobiło się "targowe".
Etapy minęły, ale jeszcze nie wszystkie,
Gdzieś po drodze zgubiłam jedną, najważniejszą nitkę.
Prowadziła do sedna, a zgubiła środki,
Uświęcała cel, wodziła, ale zburzyła schodki.
Nie doszłam na szczyt, bo nie wiem czy chcę,
Plan się zatrzymał, bo zrozumiałam, ten cel zabija mnie.
Spalić most, wyrzucić instrukcję, obudzić się...?
Sama już nie wiem co bardziej może już zniszczyć mnie.
Instrukcja w szufladzie, a teraz życie,
Teraz ono, może na zawsze (?), będzie moim szczytem.

autor

Gangsterzyca

Napisany: 2007-11-25 Dodano: 2007-11-25 00:23:06

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie