Życie to jest teatr

W życiu jak w teatrze
Widzem jestem
Gdy nie patrzę
Zaś na scenie pląsam w rytm muzyki dni codziennych
Czasem nawet reżyserem z ołóweczkiem i papierem
Pośród swoich godzin wielu zapominam o fotelu na widowni
A kiedy się wczuję w rolę
Zamiast wyżyn
Znów na dole
Pośród ciekawskiej gawiedzi oczekuję odpowiedzi na pytanie po co żyje?
Czekam aż sufler podpowie to co nie mieści się w głowie

autor

woland

Napisany: 2005-01-01 Dodano: 2005-01-11 08:20:00

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Toniczny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie