Domek z kart

Tak, wciąż domki z kart
Jak pasjansa stawiam
Ścianki, daszek
Powoli, dokładnie dostawiam
Oddech wciąż wstrzymuje
By nie runął nagle

Dama kier na mnie patrzy
A oczy jej diable przyzywają cienie
Zrywając się nagle
Dusze porwać myślą
Króla pikowego

W tym zachwycie kiera
Nikt nie zauważył
Smutnego jokera
Który to do lotu podniósł skrzydła czarne
Rzucił nasze ciała na siebie bezradne
A te w chuci wielkiej
Wybrały świadomie
Duszy swojej mękę.

A domek mój z kart...?
Nie oddech
Lecz życie
Jednym dnia skinieniem
Rozwiało po świecie i przykryło cieniem

autor

woland

Napisany: 2005-01-12 Dodano: 2005-01-12 09:43:31

Ten wiersz przeczytano 858 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie