Życie unieszczęśliwia

"Życie unieszczęśliwia".
02.12.2014r. Wtorek 22:11:10

Źycie unieszczęśliwia,
Moje życie,
Ono właśnie takie jest.
Teraz może i chcę poznać,
Ale strasznie boję się
I nie dziwcie się,
Że tak właśnie jest.
Pozostaje mi modlitwa,
Bo tylko z Panem Bogiem
Rozmawiać mogę.
Może wszystko mam swój czas,
Ale ja już chyba nie.
Takiego mam w sobie demona,
Więc już tylko patrzyć jak ma miłość szkoda.
Życie unieszczęśliwia,
Taki właśnie czas jest wokół mnie
W nocy i we dnie.
Mam prawo do życia,
Lecz dobija mnie brak twego odbicia.
Czekam aż zlitują się niebiosa,
I zacznie się nowy początek.
A może muszę się nawrócić?
Więc muszę się tym zająć
I dostrzec wartościowe wybory,
Bo mój system padł
I już nie powstanie
A ja znajdę tylko odmęty
I brak wdzięczności.
Źycie unieszczęśliwia,
A także ty i ja to czynię,
Więc żyć się już nie da.
Jednak niebawem znów spróbuję,em
Bo ja już taki jestem
I nie jest to żadna tajemnica.
Podążam w oddali,
Gdzieś krok z tobą kochanie.
Rzucam swe kości
I udaję się na kosmiczną zbiórkę,
Gdzie jestem rodzynkiem pośród tabletów.
Krwawię i wiem, że już tego nie zniosę,
Bo wszystko idzie nie najlepiej
Znów przeżyłem jakże bolesne upokorzenie.

autor

AMOR1988

Napisany: 2014-12-02 Dodano: 2014-12-04 00:06:48

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie