Żywiołaki
Ogień który oczyszcza
Ziemia życia kolebka
Wody zdroje przejrzyste
Cząstki powietrza lekkie
Rasa ludzka bezbronna
Jest wobec sił natury
Trzęsienie ziemi pokona
Najpotężniejsze mury
Jedna iskra wystarczy
By spłonął cały świat
Kropla rozkruszy skałę
W ciągu niewielu lat
Z ognia powietrza wody
Z najgłębszych podstaw bytu
Czerpią moc żywiołaki
Istoty zrodzone z mitów
Ludzi o duszy czystej
Zwiewne sylfidy lubią
Rusałki słodkim głosem
Młodych w topieli gubią
W blasku dnia ziemne gnomy
W kamień się zamieniają
Ogniste salamandry
Wnętrze gwiazd zasiedlają
autor
safiak131
Dodano: 2009-06-02 13:15:01
Ten wiersz przeczytano 768 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Piękny, śpiewny wiersz. Rymy dobre....... treść jak
bajka ezoteryczna - wspaniała.
ładny rytmiczny wiersz -dobrze się czyta i trudno sie
nie zgodzić z tym ,że jesteśmy bezradni wobec sił
natury - pozdrawiam
wiersz dobry odkrywa sens piękny i mądry
Nie wiedziałem co to są żywiolki ale teraz dzięki
twojemu wierszowi już wiem.
Rytmiczny wiersz o ciekawej treści ,bardzo dobrze się
go czyta