Dewagacje

Próbka moich dywagacji

- wieczór – wczoraj – dzień jak co dzień, ale inny ,piękniejszy, barwny , dzień który wniósł w moje życie zmiany – wniósł piękno – jakie ono – sięgam do dnia tego szczególnego wczorajszego , czyżbym odnalazł zgubiony z przed laty ukochany bibelot, czyżby przez mój dom przewiewem wchodziło słońce, jego ciepło, czyżby dom mój stal się tym z którego w każdym kąciku wazonik z bukietem frezji roznoszący ich zapach dający radosne podniecenie, czyżbym był tym kim natura obdarzyła mnie pięknym miłowania.
- Podnoszę zagubiony bibelot, to sznureczek sprzed lat na którym matka ma związała węzełek bym nie zapomniał podlać kwiatów na przyokiennym balkoniku, bym dal im życie .Dał im życie .
- To wspomnienia sprzed lat , a przecież ten sznureczek , ten węzełek ma mi przypomnieć to co było wczoraj , wczoraj na moim ekranie , w moim pokoju , otwarły się chichotko drzwi gdzie weszła miłość, z nią ciepło i zapach lawendy.
- Nieporuszony tym zjawiskiem dałem się objąć temu ciepłu, tej pięknej miłości , dałem się bezwiednie unieść ku radości miłowania, ku pięknu którego oczekiwałem w sercu .
- To zjawisko piękna usiadło obok mnie kreśląc w powierzy słowa , te które pachniały miłowaniem mnie – kochaniem , kochaniem.
- Nie pragnę wyzwolenia z objęć , chcę tej pięknej tej niewoli , chce ja kosztować jak kosztuje się przygotowany dla kochanka eliksir, chcę się go napić
- Odwracam głowę szukając wzrokiem tego zjawiska, tylko światło monitora oświetla pokój a tam obok drzwi ona , pachnąca, tańcząca dłońmi które malują w powietrzu kwiaty , kwiaty barwne – kwiaty dla mnie.
- Czy wolno mi podnieść wzrok, by zapamiętać to czego serce od zarania życia oczekiwało, czy wolno mi podejść i dotknąć moja cielą dłonią, czy wolno?
- W bezruchu z oczami wilgotnymi od niespodziewanej wizyty , radosnej wizyty czekam by otrzymać gest pozwolenia, gest piękna ku mnie kierowany
- W ciszy swego serca słyszę glos, dźwięczny jak dzwoneczek na zakopiańskiej hali , dzwoneczek wydzwania imię pięknego zjawiska.
- Jak uchwycić ten czarowny dźwięk i powtórzyć w ciszy to imię, jak zamienić muzykalny glos serduszka dzwonka na moje serduszko, jak , jak....
- W ciszy drgającego w pokoju powietrza skinieniem żegna mnie istota której imię zapamięta serce ,a uśmiech zwiastuje ,że wróci ,że będzie
- Odprowadzam do drzwi wymawiając po drodze zaklęcia chłopca , któremu dzieciątko w wigilijna noc obiecało piękne dorosłe życie
- Zostawiłem nie zamknięte drzwi, stałem w oczekiwaniu
- Mijają minuty trwające wieki , wolno dłonią je odchylam , odchylam, odchylam....
- Stoisz TY , Ty zapisana imieniem w moim sercu , niepewna , oczekująca, w pąsach mego gestu zapraszającego do domu i do mego życia
- Stoję oczarowany Twoja urodą , Tyś zjawiskiem mi , Tyś tą co wnosi , wnosi i wnosić będzie piękno każdego dnia, nocy , godziny uśmiechniętymi oczyma wyciągam ku Tobie ręce zapraszające , pragnące przytulić, pokochać
- Przytulasz do mnie swoja głowę – obejmujesz , słyszę ciche , jestem, jestem, jestem




Stoję w objęciach przyrody, zachwytom nie ma końca- obłoki , te jasne, ten dające radość słonecznego dnia przeglądają się w lustrze wody i moja twarz w śród nich widoczna.
Zamykam oczy delektując się cisza wokół mnie , słyszę jak wiatr przemyka pośród traw i cichy głos wymawiający twoje słowa, słowa te tak delikatne , zmysłowe czynią mnie w bezruchu drzew , pięknym.
Wiem ,że to twój cichy głos , słyszę Twoje słowa , zastygam w sobie by nie uronić z nich nic bym się nimi nasycił, gdyż te słowa – to świat miłowania i pięknej Twoje do mnie przyjaźni.
Życie Twoje dla mnie w pięknie oprawiam , bo Ty czynisz siebie piękną w zmysłach mych , w sercu się zadomawiasz , tam jest twe małe miejsce , tam dla Ciebie tworzę mały świat
Moje Ciebie miłowanie , to Ty sama w sobie jako piękna dziewczyna , to Ty jako malowanie , rysowanie w obrazach widocznych na moim ekranie.
Moje Ciebie miłowanie , to przyjaźń, ta, gdzie serce wzrusza się , gdzie oczy łzami radości zachodzą.
Poznałem Ciebie tu na małym ekranie , w małym barwnym kąciku z Twoim imieniem , gdzie łąki barwnych wierszy , gdzie pola bezkresne z zapisanymi dla Ciebie pięknymi pozdrowieniami, znajduje dziś i tam moje dla Ciebie słowa.
Poznałem Cię , w ciszy mego pokoju, w atmosferze piękna , gdy obok mnie klawisze z białymi znakami liter i bukiecik kwiatów , a ekranem jak barwny korowód wychodzą słowa poezji, słowa liryzmu, słowa ciepłe obejmującego mnie całego.
To Twoje ręce mnie obejmowały i obejmują – to twoja do mnie przyjaźń , to nasza piękna przyjaźń z której nigdy nie chciałbym wyjść.
Dziś moja przyjaźń , to miłowanie pięknej kobiety poprzez jej piękne słowa , dziś moja przyjaźń do Ciebie , to codzienne oczekiwanie , to tęsknota za słowem , za Tobą w ciszy mego serca.
Pytasz i odpowiadasz , czy nasze uczucie to tylko przyjaźń, ta wirtualna – czy przyjaźń z bólem gdy Ciebie nie ma i radością serca gdy jesteś , czy nasza przyjaźń to , ta gdzie tylko gest ręki czy ta, gdzie serca ruszenie.
Pragnę naszej przyjaźni z całego serca , pragnę byś Ty tam daleko w szczęściu rodzinnym , przy ukochanym miała poczucie , że jesteś miłowana przyjaźnią, ze jesteś kochana przyjaźnią, bo moja do Ciebie przyjaźń , to mocne bicie serca , to tęsknota, to marzenia.
Dziękuje opatrzności ze trafiłem do Ciebie poprzez barwę piękna w ekranie , ta barwa piękna nosi Twoje imię , ta barwa piękna pachnie jaśminem ułożonym na białej pościeli poduszki, gdzie koronki, wzorem piękna wyszedełkowane.
Chce bym w twoim serduszku mógł na chwile każdego dnia zamieszkać , by na tą chwile czynić Cię piękniejsza w moich słowach , w moich wierszach , gdzie wnosić pragnę to czego oczekuje Twoje serca – a ono pragnie miłowania, miłości, przyjaźni, oddające piękno w marzeniach.
Mila ma kusicielko z ekranu – To ty z pięknym weszłaś do mego domu, mego serca ,z przyjaźnią wirtualną , taką dla mnie pozostań, ale pozwól by ta przyjaźń była tą , gdzie i cząstka miłości ku Tobie , gdzie kawałek tęsknoty za tobą, gdzie moje Ciebie miłowanie z za mego ekranu, pozwolisz ?

Jest ranek godzina 3:30 noc, cisza wokoło, tylko głośne moje myśli, myśli pragnące znaleźć słowa w piękno oprawione , by słać je Tobie, Tobie dziewczynie z cudownego ogrodu.
Nie mogę spać ze zmęczenia , wczoraj wynosiłem z mego mieszkania z III pietra do piwnicy wszystkie szkla, porcelany, starocie , gdyż już w niedziele muszę mieć wysprzątany do gola pokój , gdyż w poniedziałek 7 bm wchodzą do mojego pokoju fachmani od wykładania ścian i sufitu panelami , a prawdopodobnie jak oni zakończa - wchodzi cykliniarz parkietu i malarz
Cala ta zabawa potrwa okolu 10 12 dni ( długie cykle suszenia podkładowych farb i emalii)
Zamykam swój świat komputerowy na ten okres , i nie będzie mnie u ciebie z moimi życzliwymi pozdrowieniami
Będę mieszkał potem w nowym, ale wiem ze zostanę niezmieniony stary ze swoimi pragnieniami i marzeniami
Dziś w mych marzeniach zbieram niewidoczne nocne kwiaty,rozkwitną rankiem kiedy już będą u Ciebie leżały na parapecie Twego okna.
Nie wiąże ich barwna wstążeczka , wysyłam myślą pojedynczo , tak by każdy z nich delikatnie u Ciebie osiadł , pokazując rankiem swoje piękno , które maja cieszyć Twoje oczy i trochę wzruszyć Twoje serce .
Po nocnym niebie śle myśli te urocze we mnie będące - by nie budziły ciebie ze snu,a jedynie dotykały twej cieplej pachnącej Tobą pościeli, by rankiem obok Twej twarzy leżały moje barwne słowne okruszki
Mowie w ciszy nocy do ciebie słowa pełne ciepła , przyjaznego ciepła
Aniu , przez myśl by mi nie przeszło bym w najmniejszym stopniu zechciał Ciebie prosić o więcej jak przyjaźń , wiedz,że Twoje do mnie pisane słowa - to nobilitacja piękna ze mną - to dla mnie wyróżnienie, wyróżnik z pośród wszystkiego co mnie otacza - bo Ty jesteś dla mnie niebotyczna - dziewczyna z piękna osadzonego na stronach pisanych pędzelkiem maczanym w w inkauście wypełnionym zlotem.
Pragnąłem , pragnę i pragnąć będę Twojej delikatnej przyjaźni , bez względu na nazwę czy wirtualna , czy taka która w swym ogródku dla wyróżnionych chowasz
Za wszystkie piękności a jest ich ogrom dziękuje z przytuleniem Twoje dłoni do mego policzka
Nie zapomnij zajrzeć za okno, na parapecie Twoim , moje piękne kwiaty, zabierz je do domu , niech upiększają , niech przypominają o moim w twoim życiu istnieniu


Dotknięcie – dziś to poczułem, dziwne, to był zapach, zapach mi znany, przelotnie nim musnęłaś przed laty
Odprowadzam do drzwi wymawiając po drodze zaklęcia chłopca, któremu dzieciątko w wigilijna noc obiecało piękne dorosłe życie
Zostawiłem nie zamknięte drzwi, stał

autor

slonzok

Napisany: 2024-02-01 Dodano: 2024-02-01 11:51:21

Ten wiersz przeczytano 300 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie