Od Opola wiedzie droga
Mojemu dziadkowi na pamiątkę urodzin
Od Opola wiedzie droga
tam gdzie moich przodków ślad
święta Anna babka Boga
swe królestwo ma od lat
To mój dziadek w chwili śmierci
wziął do ręki swojej krzyż
ale mniejszy był od tego
z którym w życiu musiał iść
Chociaż cierpiał w życiu człowiek
ale bardziej Chrystus Pan
kiedy zbity i zraniony
a krew ciekła z Jego ran
Życie ludzkie się skończyło
śmierć skreśliła tamte dni
serce z sercem się złączyło
i w Chrystusie teraz śpi
Brzozy szumią nad mogiłą
skończył się cierpienia czas
tam gdzie lata już nie płyną
tam gdzie wieczność czeka nas
autor
joanna 53
Dodano: 2021-03-14 14:37:29
Ten wiersz przeczytano 597 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
piekna dedykacja,
serdeczności
:)
Myślę, że obdarowany słyszy, widzi i raduje się w
miejscu, gdzie jest teraz...
Piękny wiersz dla dziadka. Należy też i o nich
pamiętać. Pozdrawiam.
Plus za szczerość, wiarę, wydźwięk i przekaz.
Pozdrawiam z uśmiechem.
Dziadek to duma.
Podoba mi się.
Pięknie... :)))
Piękny wiersz poświęcony pamięci kochanemu
dziadkowi...pozdrawiam.
Piękna i wzruszająca dedykacja...ja mojego dziadka
pamiętam tylko z opowiadań...pozdrawiam cieplutko
Joanno i ślę serdeczności :*:)
Piękny hołd oddany dziadkowi. Pozdrawiam radośnie:)
Ładna dedykacja, od serca. (na nawet nie wiem w którym
roku urodzili się moi dziadkowie)