*** (Pomiedzy niebem i ziemią..)
Pomiedzy niebem i ziemią
Jestem...
z moim życiem kruchym jak porcelana
zmagam się z przeznaczeniem
pakuję walizki - wyjeżdżam
powracam
wypijam kawę w ogrodzie
wśród dywanów wiosny i lata
jesienią ubieram złote korale
brodzę pokolana we wspomieniach
wszystko co najdroższe przechowuję
w niezawodnym miejscu
Pamiatki...
co zachować, a co wyrzucić
zostawię lekkie lśniące
a te co ważą przykurzone usunę
żeby sobie poradzić
dźwigać będę wspomienia miłe
I wierzę
że naprawdę mam ciekawe życie
Komentarze (1)
Podoba mi sie porównanie życia do porcelany, które
jest bardzo trafne. A wspomnienia to jedna z rezczy
która daje nam choc cień nadziei na lepsze jutro. ;)