*** (Zabijam księżyc)

Smugi ciemne jak rozmazany tusz na twarzy
pod płotem by nas okrył ciemnością, której nie ma
tylko jedyna noc taka jasna
jaki ten księżyc jest złośliwy
jakby chciał wszystkie uczynki oświetlić
postawić blaskiem w stan oskarżenia
by nie uciekły do rana
a naszego przerażenia starczy nawet na troje

Ja dalej tak bez sensu stoję i patrzę na Ciebie
kolejna noc i już wiem że nie można chwili ukraść
nawet w dobrej wierze bo noc chce wszystko zbrukać
wszystkie myśli zbaczają z dobrej drogi
nasze nogi jak syjamskich bliźniaków zmierzają
tam, gdzie je ogarną ciemności

W imię miłości? Noc nie zna miłości, nie zna litości
nie zna jasności tej która twarzy przywraca rumieńce
tylko ciemność i światło lampy zaświeconej nagle
od którego w strachu szybciej bije serce
wypierając ze świadomości podniecenie. Potem znika
razem z całym ciepłem. Znów jest tylko wiatr.
Z Twoich do moich dłoni już tylko chłód przenika.

Jaki ten księżyc jest złośliwy
może się go da jakoś zabić
by już nigdy nie mógł patrzeć tak lekceważąco
na nas i tak okrutnie się z nami bawić
potem kiedy idę w twarz zaglądają mi przygodni
oni widzą wszystko co chcę ukryć daleko od nich
kąciki ich ust drwiąco podnoszą się w górę

Zasysa mnie kolejna noc w swą ciemność
spadam w galaktyczną dziurę i lecę swobodnie
bez strachu i stresu, trzymam się tego smutku
który każe mi szeptać Twoje imię po cichutku
nagle obce
nagle zimne

Zabijam księżyc, to on temu wszystkiemu winny

autor

pinksquares

Napisany: 2008-02-03 Dodano: 2008-02-04 19:05:24

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie