35 rocznica podróży. Stefan Batory

-Batory statku jedyny, dokąd kierujesz swój rejs? 2 październik 1986

Ostatni raz zatrąbił Stefan Batory,
wszystkich pasażerów stawiając na nogi.
Gotowy! Odpływa. Do podróży skory.
Przed nami ogromny, nieznany szmat drogi.

Aż czternaście dni przez morza, oceany.
Jesienne sztormy też miały swoje moce.
Może już na zawsze żegnasz kraj kochany.
Będziesz go wspominał całe dnie i noce.

Nie były łaskawe dla nas oceany.
Statek bardzo stary, w przedostatniej drodze.
Dziesięć dni przez wiatry potwornie targany.
Ludzie się modlili, co dzień byli w trwodze.

Umilkły orkiestry na wieczornych balach.
Podróżni nie jedli, każdy w łóżku chory.
Czy my dopłyniemy? Każdy jak na falach.
Podróżny z różańcem spędzał tu wieczory.

Po natarciu fali drżało dno wiarusa.
Potłukły się lustra. Za oknem potwory.
Mocowano liny, by się móc poruszać.
Skrzypiał, jęczał, płakał stary nasz Batory.

Nareszcie w Zatoce Świętego Wawrzyńca.
Przepiękna, spokojna woda jest przed nami.
Wieczór kapitański! Ucichł sztorm złoczyńca.
Witamy Montreal- wreszcie dopływamy.

Wyjazd do nikogo. W nieznane.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2021-10-03 Dodano: 2021-10-03 03:49:53

Ten wiersz przeczytano 2306 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie