431. Menisk wklęsły
za daleko
na wyciągnięcie dłoni
za blisko
na prawdziwość
zapach którego nie ma
dopowiada wszystko
rozrywa
ostatnią kroplę
i topi
milczeniem
w toni
sił spójności
przegrywają
z przyleganiem
do niczego
autor
beano
Dodano: 2021-10-23 08:57:06
Ten wiersz przeczytano 2456 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
Twój cudny wiersz poruszył moje serce Beatko.
Zabolało :(
Buziaki Kochana :*
Wow! Mój mózg kocha czuć i rozważać takie wiersze.
Świetny. Pozdrawiam serdecznie :)
;))*
Wojtku
dziękuję bardzo, ż podzieliłeś się swoją wrażliwością,
odczuciami oraz serdecznością.
pozdrawiam serdecznie
:)
Beatko ;)) wzruszasz swoim wierszem, smutkiem tym
pragnieniem zbliżenia by poczuć bliskość drugiej
osoby, słyszeć
szept czułych słów, kochać i być kochaną. Beatko ;))
jakże szczerze życzę Tobie takiej chwili. Pogodnej
nocy i miłych snów, cudownej niedzieli.
Asie
bardzo dziękuję
:)
kapitalny wiersz, świetnie napisany :)
pozdrowienia :)
Wszystkim gościom serdecznie dziękuję za poczytanie i
komentarze miłe sercu
Witaj
Bardzo ciekawie, o samotności, nadziej lub beznadziei.
Miłego
;)
Widzę,że Ciebie też jesienny smutek dopadł.
Pozdro.
W poetyckiej formie ujęłaś smutne oblicze miłości.
Ech ta miłość.
Pozdrawiam
Marek
Ładny ciekawy wiersz. Pozdrawiam.
beano świetne te wersy. tylko tak smuteńko bardzo.
Pozdrawiam tym bardziej serdecznie :)
Taki to urok samotności,
gdy miłości nie może gościć.
Bardzo fajny, bardzo smutny wiersz Beato.
Serdecznie pozdrawiam życząc udanego weekendu :)
Bdb wiersz, co prawda smutny, ale ja takie lubię,
bardzo na TAK,
pozdrawiam Beatko serdecznie.