♥...mów do mnie...

Wciąż czegoś brak...

„Mimo dni… to nie mija…
Mimo prób, nie „zabijam”…
Wiem, że z tego…
Nie będzie już nic…
Wiem…
Tyle razy, uczyłam się z tym żyć…
I wszystko poszło na próżno…
Wielu przyjaciołom jestem, dłużną…
Za to, że podnosili mnie, gdy upadałam…
Za to, że mi pomagali, kiedy się załamywałam- nic więcej…
A to tak potrzebne było…
Jak tu być optymistką, skoro wszystko takie kruche?...
Trzeba być realistką, uważając na ludzką ”skruchę”…
By nie wpaść nigdy w zakazane pnącze…
Które zwiąże na zawsze, koniec z końcem…
Więc proszę Cię, przestań…
Nie bij już… me serce!
Nie każ by krwawiły znowu, moje ręce…
Nie pozwól bym znów, nocami płakała…
Bo czy to ja w tym wszystkim tak zagmatwałam?!...
Dlaczego w tą miłość, tak wrobić się dałam?!...
Nie wiesz… ile, jak przeżywałam…
Każde Twoje słowo, w mym sercu głęboko chowałam…
Nawet, gdy raniłeś… wybaczałam Ci,
bo jak głupia wierzyłam, że zmienią Cię dni…
Może już ostatni raz…
Piszę o Tobie…
Brakuje mi sił, bo Ciebie…mam w sobie!...
Brak mi oddechu Twego,
Słowa przez wiatr niesionego…
Brak Twoich oczu, brak Twoich dłoni…
Ta miłość jak bumerang…
Znów me serce goni!
Ile dla mnie znaczysz,
tego pewnie nie wiesz…
Gdzieśmy zgubili tą miłość…ja nie wiem!...
Gdzie popełniłam błąd?...
A może to nie moja wina…
Skąd się wzięła do licha, jakakolwiek końca przyczyna?...
Czy źle „podlewaliśmy” źródełko Naszej miłości?…
Czy może za wiele było w tym naiwności?...
Może po prostu zapomniałeś, o tamtej namiętności…
Ale ja nie zapomniałam- wciąż w mym umyśle gościsz…
I nie tak łatwo powiedzieć „sio!”…
„Odejdź od Ciebie bije zło”…
Nie tak łatwo jest żyć, bez Ciebie…
Opętałeś mnie, dlaczego… tego nie wiem!
Jaki jest tego sens?...
Ile jeszcze to będzie trwać…
Ile będę jeszcze się o Ciebie bać?...
Modlić się gorliwie, by te kłujące igliwie…
Nigdy więcej nie dopadło mnie…
Ile będziesz gościć jeszcze w moim śnie?...
Ile pragnąć będę jeszcze, byś mówił do mnie szeptem…
Niesionym przez wiatr…
Ile jeszcze razy będę mdleć i płakać…
Ile razy obwiniać siebie, że pozwoliłam na tą serca „napaść”?!...
Jak długo będę jeszcze chcieć…
Byś zacałował mnie deszczem niesionych skarg…
Byś otulił mnie, Twój Skarb…
Byś odmienił znów… Nasz wspólny świat…
By miłość znów zrodziła się w Nas… jak wiosną rodzi się kwiat…”

I ♥ YoU ...... =****************** ()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()() // dziękuję Wam ... poraz "enty" ... ;) ()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()() PoZdRoOoOOo AlL :)))

autor

KfiAtUsZeK

Dodano: 2005-02-22 09:56:46

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 59

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie