...a mury runą
Fale brązu otaczały
jego smukłą sylwetkę,
w powracaniu konającą.
Bitwa skończona.
Niebo płonie i płacze,
a czerwień piorunów
w iskrach dusi strach.
Tchórze! Każdy mocarz pyłem,
gdy wiatr zawieje
znika.
Odwagi śmiertelna nadziejo!
Jutro zatopi cię mgła
i wrócisz w ramionach chmur
morskim rydwanem...
...A mury runą runą runą
i pogrzebią stary świat!
autor
Ananke
Dodano: 2007-02-03 14:04:58
Ten wiersz przeczytano 1035 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.