Abstrakcja nieba

W pięknej, wielkiej komnacie
z białymi kwiatami nadziei,
co księżyc w białej szacie
tańczy słońcem palony.

Promienie gwiazd błyszczą,
sen odchodzi daleko,
zacznie splatać myślą,
granicę snu odsunie powieką.

Oczami splecie marzeń gry,
sercem rozpali płomień,
może przyjdą inne sny?
Zaczną i skończą ognia gromem.

Błyskawica samotności się gnie,
ginie w chmur błękicie.
Miłości lina do góry się pnie,
przyjdzie zginąć na swe życie.

autor

anastazja5000

Napisany: 2002-05-09 Dodano: 2006-06-11 12:37:18

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie