Abu Said Abulchajr – Rubajjaty*
Cieszyć się życiem umie serc niewiele,
Brak nam radości, nie dla nas wesele.
Powiedzcie czemu każde szczęście świata
U nas się staje smutkiem, przyjaciele.
Powiem ci miła to zdanie jedynie,
W nim prawda, która nigdy nie przeminie:
Kochając ciebie ja w grób się położę,
Kochając wstanę też w sądu godzinie.
Ta noc, która mi z tobą dała połączenie
Tak była rozgwieżdżona... Minęła jak
mgnienie,
Ale dzisiaj, gdy przeciw mnie się
odwróciłaś,
Noc bezgwiezdna, a zorzy przygasły
płomienie.
__________________________________
* Powinienem napisać czterowiersze. Abu
Said Abulchajr żył na przełomie X/XI wieku.
Formę rubajjatu skodyfikował dopiero żyjący
sto lat później Omar Chajjam. Ale te
wiersze wyczerpują wszystkie cechy
gatunku.
autor
jastrz
Dodano: 2024-03-11 00:38:00
Ten wiersz przeczytano 296 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Fajnie, że jakiś czas temu wprowadziłeś tę nieznaną mi
formę. Pierwszy przypomina mi nasze klimaty i lubość w
umartwianiu. Pozdrawiam z podobaniem dla wszystkich
trzech.
Romantycznie. Najbardziej podoba mi się drugi
czterowiersz.
Miłego poniedziałku:)
bardzo fajne, życiowe.
Pozdrawiam.
Treść jest pełna melancholii i refleksji nad życiem,
szczęściem i miłością, co się przekłada na jej głęboką
emocjonalność i piękno.
(+)
Wow, ale fajny wiersz!