Afrodyto...

Ktoz tyle slonca i tyle radosci
W tak przecudownym umiescil ksztalcie?
Kto tyle slodyczy i namietnosci
Potrafil odczuc wtedy, gdy mial Cie?

O Afrodyto!

I ten kto droga wybrana kroczyl
Ujrzawszy ciala Twego raz drgnienie
Zbacza w bok z drogi, odwraca oczy,
A w oczach jawi mu sie pragnienie.

I juz nie widzi nieczego wiecej,
W marzeniach cialo Twe dotyka,
Caluje w myslach Twe rumience,
Na jawie zas... Ty mu umykasz...

autor

Betty Morris

Napisany: 1976-04-28 Dodano: 2008-03-26 18:41:40

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie