Ale to nie wina

W głowie mojej pustka straszna się kołacze,
Myśl przenika ciało biegiem wystraszona.
Czy można odkrywać życie swe inaczej,
Czy zdolna do życia jest część nie sprawdzona.

Jak dowód przepuścić szlakiem zaniechanym,
Spadać nagle w przepaść szokującą głębią.
Jeśli zobaczymy świat grozą skonany,
Gdzie dowody światłe ludzkość ciągle gnębią.

Zapłakać przystoi przy takim dramacie,
Łzę uronić raptem nie czyniąc skromności.
Zawsze tak czynimy ulegając stracie,
By dać zrozumienie wzrastającej złości.

Ale to nie wina nami poprowadzi,
Ale to nie kara każe karki chylić.
Można własne myśli pod rozkazem zdradzić,
A później powiedzieć, że człowiek się mylił.

autor

Grand

Napisany: 2012-02-19 Dodano: 2012-02-20 08:48:56

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie