Amfetaminowy obłęd. Proza

Fragment wstępu do książki P.T. Amfetaminowy obłęd.

Książkę tę dedykuję pamięci Pawła, Piotrka, Patryka i wielu
innych, którym nie udało się dotrzeć na drugi brzeg grząskiego bagna.
W bagnie tym się topiliśmy, wszyscy razem i każdy z osobna,
młodzi ludzie powoli tracący chęć do życia. Ich oczy zamierały
dzień po dniu, pogodne i radosne niegdyś twarze zamieniły się
w smutne, o ziemistym kolorze cienie, z pustymi dziurami zamiast
oczu. I ja razem z nimi, w tym zagubionym tłumie. Już prawie
nic nie czułem, umierałem, moja dusza niemal do mnie nie mówiła
albo ja byłem głuchy na jej cierpienie, a ona przecież cierpiała.
Przez lata krzyczała, lecz ja kazałem jej milczeć. Powstała
cisza, przerażająca cisza zwiastująca powolne odchodzenie istot.
Jedna po drugiej uciekały z tego bagna, a odchodząc, pozostawiały
wspomnienia: o marzeniach, planach, niespełnionych życiach,
których nie będzie im dane przeżyć. Te wspomnienia pozostaną
wciąż żywe w nas, w tych, którym się udało.

autor

Amore del Tuo cuore

Napisany: 2021-06-08 Dodano: 2022-04-01 14:07:10

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie