Anhedonia

Cierpię na daltonizm, tylko że życiowy
Bo wszystkie barwy świata są dla mnie szare
Ten natłok kolorów jest moim nowym
Darowanym w podzięce od losu koszmarem

Dla mnie wszystko mogłoby być czymś innym
I tak utonę w tego świata toni
Czasami tylko czuję się winny
Istnienia wszechogarniającej monotonii

Bo choć oczyma ogarniam ogrom świata
To wciąż widzę tylko tę pustą
Otchłań wzroku mojego kata
Codziennie, gdy tylko patrzę w lustro

I z czego niby mam się cieszyć?
Posiadam jedynie te kilka wspomnień
Których nawet nie można przepić.
Nic tu po mnie, nic tu po mnie

Nic nie jest tym, czym być powinno
Lecz dla mnie to bez znaczenia
Każda rzecz mogłaby być inną

Ciszę rozrywa krzyk przerażenia
To ludzie, którzy bez wyjątku zginą
Nie mając wiedzy, pożądania, imienia.

***

Tam gdzie cisza ogłusza
Zaczyna się mój świat
Zamiast deszczu marzeń - susza
Martwe kwiaty trąca wiatr.

autor

Magican

Napisany: 2011-08-24 Dodano: 2011-08-29 01:19:59

Ten wiersz przeczytano 743 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie