Ani, która nagle zgasła...

czesałaś swe siwe włosy
gdy zwierciadło pękło
[biel dłoni wyciągniętych
w twą stronę]
tańczyłaś na kruchym lodzie
pokryta śnieżnym puchem
za zakrętem
płacz
krzyki
ludzkie życie
jak płatek śniegu
wzleciało do góry
wirując między wspomnieniami
złamałaś ciszę bolesnym
westchnieniem
za zakrętem
ciało utknięte w mroku
mały ogień już dogasł
krzyku twego nikt nie słyszał
bieli sukni
siwych włosów nikt nie widział
pozostało tylko
pęknięte lusterko
i drewniany krzyż
nieopodal drogi

autor

Everygrey

Napisany: 2004-11-25 Dodano: 2004-11-25 13:57:29

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie