O anieli uskrzydleni!

Agnieszce- memu światłu w pustych dniach

Jasna, śnieżnobiała Pani,
W kruczoczarnych obłoków aureoli.
Dumna.
O, anieli uskrzydleni!
Końcem końców
Pani nocy ciemnej i dnia słonecznego!
Gdy gasisz skierki ruchem dłoni niedbałym
To jakbyś słońcem zawijała
Blask z gwiazd w nieśmiertelny całun.
O, Pani światów!
Jak złota łania, od krwi
Której giną bogowie.
Z plam światła przemykasz w plamy cienia.
Największy darze istnienia!
Dla tych, co Cię posiąść chcą,
Bądź.
Lecz nie daj się zamknąć
W złotej klatce bezistnienia.

autor

szyper

Dodano: 2004-11-28 20:08:38

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie