Anioły z mego serca

Anioły w mym sercu jak zwiewne motyle
jedne są niezmienne, inne zaś przez chwilę
namiot wynajmują gdzieś w cieniu jabłoni,
by jutro na wietrze za swym szczęściem gonić.

Pierwszym jest ten. który na świat mnie sprowadził,
co uczył prawd życia i po włosach gładził
gdy łezka zmoczyła mą dolną powiekę
i drogę pokazał jak stać się człowiekiem.

Ten drugi ma babci oczy zatroskane,
odmawia jak ona pacierze nad ranem.
W krąg ciepło rozsiewa w miłości poświaty,
wspomina jak pięknie się żyło przed laty.

Trzeci ma twarz żony radosną i miłą.
Wciąż pędzi do przodu z nadzieją i siłą.
Gdyś podpadł ochrzani, potem rozweseli.
Gdy trzeba potrafi się sercem podzielić.

Są anioł ze sklepu i anioł sąsiadka,
którego spojrzenie to wieczna zagadka.
Lecz miły jest zawsze i soli pożyczy,
a czasem się nawet fikuśnie handryczy.

Jest kilka aniołów co kiedyś przed laty
me serce zajęły niczym zbój brodaty.
Gdy pękło uczucie jak stara kufajka
odeszły tłumacząc, że to nie ich bajka.

Tu anioł z portalu, obok z biblioteki
i wszystkie sprawują nade mną opieki.
A nawet ten w pracy co wciąż mruży czoło,
gdyby odszedł to by nie było wesoło.

Dzięki wam anioły w spódnicach i futrach
o wiele jest łatwiej doczekać do jutra.
Bez was świat jest szary i brak w nim nadziei,
a wy potraficie mu uśmiech dokleić.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2022-11-05 Dodano: 2022-11-05 09:17:06

Ten wiersz przeczytano 979 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie