Anserw

Nazywasz mnie:
Kwiatem zakłamanym
Duszę moją w
Zgniłe korzenie przemieniasz
Obraz mojej postaci
W Twojej głowie się jawi
Postać ta okropna
Bez serca i uczuć
Postać która strach
Ma sobie za nic

Lecz pamiętaj jam
Jak inni ludzie jestem
Kłamstwa jako tarczy
Używam
Aby serce i uczucia
Ochraniać przed ponownym zranieniem
A strach moją duszę chwyta
Gdy zakochaną parę zobaczy
Bo wie i serce i umysł i dusza
Żem sam
I żadna z panien
Nigdy nie zrozumie
Jaki w sobie
Ból i smutek noszę

Dlatego właśnie:
Rosnę sobie
Na zboczu góry
Korzenie w zwietrzałą
Skałę zapuściłem
Wyciągam płatki w
Kierunku słońca
I czekam aż zajdzie
Bo wtedy i ja także
Zgasnę

Początki zawsze są nieudane. A potem jest tylko troche lepiej.

autor

Morisako

Dodano: 2004-09-19 09:49:40

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie