Apatia

Wiersz ten napisałem kiedyś będąc w dołku... ciągle mam nadzieję że ona do mnie wróci... tylko to mnie trzyma przy życiu... nadzieja...

Na wargach płomyk ciepły
i łzy twoje zabłysły
w mroku
twoja twarz
boję się
wątpię
nie umrę...

Zamykam oczy
drapieżne niebo
stoimy w bezruchu
pośród morskich fali
bezsilni tak
jakże kalecy
bezwolnie objęci...

Cisza.
Twój cień.
Krzyczę z zimna
duszę się
nie jesteś moja
nie jestem człowiekiem...

ty nie wiesz
ty nie możesz wiedzieć...

tak serce boli potwornie
gdy jak oszalały głosem
ochrypłym z rozpaczy
wołam...
pozwól zapomnieć...

z ust twych obraz spłynął:
nadzieja
wiesz
nadzieja
z czułością szepnęła
i zakryła twarz dłonią...

Za późno.
Za tobą
umieram...
twoja twarz
przy której zamykam oczy
ten ostatni raz...
...tak mi zimno...

Wszystkim którzy przeczytali, dziękuję....

autor

Paweł Rymarz

Napisany: 2007-01-10 Dodano: 2007-05-04 00:26:38

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie