Apatia

apatia

w umyśle tylko szydercza pustka

myśli niby gwiazdy w obumarłym wszechświecie
majaczące na horyzoncie
niedostrzegalne
rozbite i nieuchwytne

pulsujący ból gdzieś w okolicach ucha
uświadamia mi nieustannie że wciąż żyję
że jest szansa na przetrwanie do jutra
że jest jeszcze szansa

pusta przestrzeń w głowie wypełnia się
natrętnymi myślami

może to znowu leki
pozwalają dostrzec tę nadobecność w pokoju
nadobecność odzianą w czerń i nieśmiertelny uśmiech

co będzie jutro?
czy będzie jutro...?

gdy poranek przerazi mnie swą zimną szarością
gdy na cichy płacz duszy odpowiem znów śmiechem
gdy raz jeszcze uśmiechnę się do samej Śmierci w moim lustrze
i pójdę dalej swoją drogą.

autor

kubik69

Dodano: 2007-12-30 20:07:10

Ten wiersz przeczytano 1156 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie