Armagedon

Usiadł i zapłakał Anioł nad tym wielkim światem,
Usiadł i zapłakał, bo człowiek mu bratem,
Płakał tak długo, aż łzy w twarzy Jego,
Wyryły krwawe rany i spłynęły w Niebo.

Bóg te łzy pozbierał i mówi spokojnie,
Czemuż gorzko płaczesz, wszak jest już po wojnie?
Walka już skończona, czemuż łzy wylewasz?
Przecież już po sprawie, czy koszmary miewasz?

A Anioł uniósł głowę i wzrokiem zatoczył,
Czyś Panie w tej wojnie czegoś nie przeoczył?
Nie widzisz mój Boże, że nikt tu nie przeżył,
Nawet, gdy śmierć nadchodziła, człowiek w Nas nie wierzył.
Czemuż dałeś im tak wiele, a teraz zgładziłeś?

Rzekł Mu Pan: Gabrielu, Mój piękny, zbłądziłeś,
Walcząc w Mym imieniu pytań wszak nie miałeś,
Walcząc u Mego boku tylko Mnie się lękałeś,
Teraz pytasz czemuż ich zgładziłem,
W Twym sercu pytanie, czy się nie myliłem.

A teraz popatrz sam na Ziemię, jak piękna, gdy żyje,
Oni byli etapem, który się sam dobije,
Jak jajo Feniksa, tak i owa Ziemia,
Zmienia się na nową w goryczy płomienia.

I teraz na nowe oblicze spoglądasz,
Choć na zadowolonego wcale nie wyglądasz,
To teraz inny gatunek dostąpi wybrania,
Teraz on rządzi na Ziemi, a wpływ panowania,
Będziemy oglądać i czasem pomagać,
Lecz na razie chcąc dać szansę musimy ich zbadać.

Więc leć Mój Archaniele do Nieba, odpocznij,
Miecz swój schowaj do pochwy i trochę wypocznij,
Teraz znów przed nami praca jest STWORZENIA,
Czasem dni nadziei, a czasem zwątpienia.

Lecz zawsze pamiętaj, że kochać to znaczy,
Że, gdy ktoś, kogoś zabije, on mu to wybaczy,
Wszak teraz gro ludzi śpiewa u Mnie w chórze,
Oni są szczęśliwi, gdy są tam na górze.

autor

Rafał.Obarek

Dodano: 2005-12-07 18:20:15

Ten wiersz przeczytano 752 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie