Azorek

Kolejny, jak to u mnie głupawy wierszyk z gatunku rymowanej wersji kawałów z brodą. Zapraszam do poczytania.

Poprzez pustynne sterty piachu
biegnie Azorek zatroskany.
Drzew ani szumu, ni zapachu,
a on rzekłbym niewysikany.

Czasem zawyje, czasem piśnie,
ozór wywalił na "koparę",
gdyż go na pęcherz strasznie ciśnie
no bo się opił ponad miarę

wodą z oazy, którą mijał,
a teraz cierpi po kryjomu.
Brak zadrzewienia go przybija,
nawet nie znajdziesz węgła domu.

Tylko piach co na wietrze śpiewa,
który ze wschodu ciągle wieje
więc myśli, „jak nie znajdę drzewa
to się najpewniej zaraz zleję”.

Jednak na szczęście ujrzał palmy
nad taflą wody pochylone
i krzyknął. „Stwórcy dobroć chwalmy!
I pognał ostro w tamtą stronę.

Piach zasypywał małe oczy
z wiatrem katując je na zmianę,
a on na ślepo śmiało kroczy
i sika na fatamorganę.

Czasem zaufać lepiej sercu
gdyż wzrok przewrotnym jest bagażem.
Prawda wciąż leży na kobiercu,
choć pewnie czasem jest mirażem.

Na koniec prześlę do odbioru
myśl, która lekko jest dosadna.
„Jeśli deficyt masz wyboru,
to lepsza sztuczna niźli żadna”.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2022-05-18 Dodano: 2022-05-18 11:23:52

Ten wiersz przeczytano 979 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie