Babie lato

i mój książę

Na srebrnej nici
babiego lata
jesień rozpina rosy szmaragdy
zbieram podziwiam
jestem bogata
bo dla mnie każdy

ten diadem z ostu wepięłam we włosy
gdy powiedziałeś że masz mnie dosyć

z czarnej porzeczki włożyłam w noc ciemną
ale już ciebie nie było ze mną

a sznurek pereł miałam na sobie
gdy zapłakałam w końcu po tobie

i garść diamentów rzuciłam pod nogi
ażebyś wiedział jak byłeś drogi

na lepkiej nici
babiego lata
jesień nawlekła rosy kropelki
chodzę oglądam
nie będę bogata
bo cóż bez ciebie cały świat wielki

autor

Kryha

Napisany: 2009-09-03 Dodano: 2009-09-03 06:24:59

Ten wiersz przeczytano 2328 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie