BALLADA MEŁGIEWSKA

Swojej rodzinnej miejscowości, Mełgwi.

Historia prawdziwa tu opowiedziana,
jej treść to nie żadna przesada.
Powstała z potrzeby, jest sercem pisana,
o Mełgwi serdeczna ballada.

Słowa będą szczere, gdy się sercem pisze,
a każdy je może zanucić.
Z uśmiechem na ustach, głośno albo ciszej,
bo w życiu nie warto się smucić.

Gdy pod Dominowem* na wzgórzu się staje,
by Mełgiew zobaczyć w dolinie.
To ta panorama obraz piękny daje,
ładniejszy niż dobry film w kinie.

Ballada mełgiewska, mełgiewska ballada,
w tych słowach to miejsce opiewa.
Gdzie Stawek* i zalew, nad którym się siada,
by słuchać jak ptak w górze śpiewa.

Czas płynie spokojnie, rok za rokiem leci,
a Mełgiew wciąż żyje, istnieje.
I tak jest od dawna, od siedmiu stuleci,
tu budzą się nowe nadzieje.

A na rondzie młynarz* na żarnach pracuje,
strudzony, pochylony cały.
Lecz młynów nad rzeką tu bardzo brakuje
jak dawniej, mgły tylko zostały.

Strzeliste wieżyczki pięknego kościoła,
wskazują nam drogę do nieba.
Tak Mełgiew zaprasza i przybyszów woła,
życzliwym być zawsze potrzeba.

Jak każda piosenka ballada ma koniec,
niech Mełgiew nabiera kolorów.
I długo by jeszcze można mówić o niej,
wśród długich, zimowych wieczorów.

________________________________________

*Mełgiew - wieś i gmina w pow. świdnickim,
w woj. lubelskim.
*Dominów - miejscowość sąsiadująca z Mełgwią.
*Stawek - rzeka przepływająca przez Mełgiew.
*młynarz - jego postać przedstawia rzeźba ustawiona na mełgiewskim rondzie.

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2013-12-09 Dodano: 2016-12-09 22:58:32

Ten wiersz przeczytano 1835 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie