Barka Ślonzoka

1. Bog kedyś stanoł nad Ślonskiym,
Szukoł ludzi, gotowych tu miyszkać,
Szanować ziymia, dbać o nia szczerze.

Ref:
Ponboczku, to Tyś wybroł Ślonzokow,
Doł żeś gwara, co by godać umieli,
Doł żeś wongel, co by robić co mieli,
Co by tukej mogli stworzyć swoj dom.

2. Bo Ślonzok, uczciwy człowiek,
Do roboty mo rynce dwie zdrowe
I do przocio otwarte mo serce.

3. Ty, potrzebujesz Ślonzokow,
Jejich wiary uczciwej i szczerej
I kropli potu przi tyj robocie.

4. Toż, przirzykomy Ci wszyscy,
Bronić tyj gwary, tych skarbow, co w ziymi,
Bez wszystki lata, do końca życio.

autor

stan09

Napisany: 2007-01-28 Dodano: 2007-01-28 13:53:18

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie