Barokowy sen

Ten tylko
Co posiadł zdolność pędzenia wiatru
Zdolny będzie uwolnić swe oczy od nędzy
Wyrozpieprza korytarze

Wyrwany z wiecznego uścisku
Doceni prawdziwie mróz na szybie
W zimową noc
Zwinięty koc
I szał chłodu

Wciągnięci w porwane sieci
Mleczny odblask końca dni zamierzchłych
Szukanie pościeli czystej

Barokowy sen

Uśmiechnięte dziecko
Balsamiczny cień
To nie to
Tamto dziecko odeszło

Pojutrzyłeś swoje życie
Pojątrzyłeś szafki skrycie
Cóżeś znalazł na otchłani szafy starej
Było tam przejście?

Obudziłeś się
Pod kloszem
Przykryty
Zaspokojony, nakarmiony, głodny
Zremasterowali cię w tym śnie
I nawet ona wygląda mniej gruba
I pościel jest biała jak śnieg
I znów młodzieńcze są jej uda

Obudziłeś się wdzięczny

autor

Vidar

Napisany: 2010-11-28 Dodano: 2010-12-08 15:38:06

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie