I będą tak szły

Przez ciemne korytarze idą odurzone życiem
niepewnym krokiem, uczucia.
Samotność wyciąga ręce i płacze
smutek ledwo pełznie wypełniając pustkę
strach na czworakach z rozpaczą
jak żałosne dwa czarne kapelusze.
Niepokój z niepewnością czają się za rogiem
idą, ciężko powoli nierówno
idą, bo w oddali nadzieja trzyma świeczkę
i będą tak szły do końca świata
by razem z nią iść dalej mimo trudności
bo wszystkie pragną, choć przez chwilę
nawet jedną krótka chwilę
zobaczyć, poczuć
szczęście.

autor

gwiazdanocy

Napisany: 2009-11-13 Dodano: 2009-11-13 13:13:11

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie