Begonie
Andrzejowi
Chciałeś mieć
w ogrodzie
poletko begonii.
Nigdy nie powstało.
Dopiero teraz
masz je na grobie.
W ogrodzie
nigdy nie rosły
tak bujnie.
Sadziłam je sercem
i podlewałam miłością.
Przemawiałam tęsknotą,
ale mój ból
im nie zaszkodził.
Kwitną bujnie,
bo dla Ciebie.
autor
pani Mija
Dodano: 2023-10-30 00:26:19
Ten wiersz przeczytano 329 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Refleksyjnie, wzruszająco,
przejmująca tęsknota.
Pozdrawiam cieplutko :)
Bardzo poruszające wersy...
Sercem i tęsknotą pisane.
Serdeczności przesyłam
Dziękuję pięknie za wizytę. Pierwsze Zaduszki
faktycznie są ciężkie. Cały ten czas przełomu
października i listopada
Zawsze to co robimy z Miłością jest piękne i dorodne.
Pozdrawiam pięknie
:) Pozdrawiam i ściskam.
Swoista pamiątka ... (+) Pozdrawiam.
Sadziłam je sercem
i podlewałam miłością.
Przemawiałam tęsknotą- pierwsze Wszystkich Świętych
jest najtrudniejsze.