behawiornik kieszonkowy

[czasem]

posługuję się gromkim rozproszeniem
w celach rozrywkowych. nie ma to znamion
nauki ani techniki. w sercu miasta
zaszczepiło się dwustu
chorych na współczucie
to nie są oznaki pandemii. nic nam nie grozi
szeregowo ustawione zaniechania
bolą jak zaawansowany ischias
zamieszkujący okolice lędźwi
lub innych pobliskich osad

równolegle potrącam codzienność
zanim przejrzy się w dnie butelki

audio – nie odbiera
wideo – obraz kontrolny

zaskakujące są te serpentyny
ścieżki proste, kręte, bezdroża
[jak z filmów Bergmana
choć bez popiepszonych psychokantów]

obojętność zostawiam na podwieczorek
niech dojrzeje w tłoku migotań przedsionków
zainspirowana wyrazem twarzy mijanych pomników
nie licząc Czterech Śpiących

prestidigitator kieruje na skrzyżowaniu ruchem
niestety jednostajnym i nie moim własnym
wzdłuż estakady poruszyły się pierwsze
stalowe zeppeliny zachęcając do odsłuchu

audio – nadal nie odbiera
wideo mechanicznie odtwarza status quo

beze mnie to wszystko i tak zaistnieje
szastam wielkimi słowami
zasmarkańcy myślą że to obelgi
niewielkość mieszkań na Grochowie
nastraja do wycia w kącie jak szczyl zbesztany
przez dozorcę "żebym skonał
nie podpaliłem tego śmietnika!
nie wybiłem szyby w piwnicy
w piłkę gram tylko wspomnieniami
z mundialu"

nadal nieoceniony zdaje się kostium ignoranta
z pilotem do rozsądku w lewej kieszeni

autor

Bielan

Napisany: 2007-04-12 Dodano: 2007-06-12 12:05:16

Ten wiersz przeczytano 902 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie