Bezbronne dziecko

Najmłodszym Bezsilnym Bezradnym Niekochanym

Bezbronne dziecko
Co wzywa pomocy
Każdego dnia
Każdej pochmurnej nocy…

Krzyk za ściany
Zagłuszany tępą melodią...
Drewniana podłoga
Krople bezsilności
Ludzie stoją obok …

Kiedyś obiecali ,że pomogą…
Podadzą rękę
Nie zawiodą...
Patrzą obojętnie na maleńką twarzyczkę
poranione dłonie
blizny na maleńkim ciałku...
Chwila ucieka z każdą sekundą
A życie gaśnie jak płomień świecy
Przestraszone oczy pokryte firanką gęstych rzęs
A z nich, po różowym z zimna policzku
spływa cierpienie ...
Egoista marzeń…
Zwątpienie...
Bezbronne dziecko znowu do snu ból i łzy
Ukołyszą…
Bo ludzie przecież nadal nic nie słyszą…

Skrzywdzonym przez najbliższych...

autor

CzArNA

Napisany: 2005-11-25 Dodano: 2005-11-25 23:45:30

Ten wiersz przeczytano 788 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie