Bezdomni

latem bezdomny poprosił mnie o datek.Odmówiłam,
prosząc go do stolika/ na dworze/ tam kupiłam i
podałam mu obiad.Zjadł jak człowiek, a ja? no cóż
dalej siedziałam na ławce..parę metrów
dalej.nakarmiłam, ale razem nie usiadłam :( i jestem w
porządku ?.....no cóż....:(

nie zauważamy, a może nie chcemy... poruszasz bardzo
ważny temat... Duży plus!

Wiersz oddaje dobrze sytuację tych ludzi chociaż
"bezdomnymi" zdarzają też osoby które pozornie mają
domy.

dziś wlaśnie zauważylam, ze rozebrano szalas dla nich,
marzną pod gołym niebem...zakutani...nie można
inaczej?

nie zauwazeni omijani zapomnieni....a istnieja i zyja
obok nas.......wzruszyłem sie...pozdrawiam...

mnie też żal jest takich ludzi....ale tych prawdziwych
bezdomnych i bezrobotnych (nie leni z wyboru)...czasem
mam chęć dać im coś ale ci prawdziwi są honorowi....

tak często wygląda życie... i często to widzimy -
praktycznie nie mogąc nic zrobić... piękny wiersz

Wzruszył mnie Twój wiersz:(.Smutna prawda,o tym,jak
znieczulica panuje wśród ludzi!!!Ładnie to
napisałaś!!!pozdrawiam

Bardzo smutny wiersz,ale czasami Ci bezdomni nie chcą
pomocy,chcą żyć po
swojemu,nierozumię dlaczego.Ładnie
napisany.Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo wymowny wiersz - prawdziwy i smutny ...
pozdrawiam +

Temat bardzo przykry, na jakąś kampanię przedwyborczą
potrzebny. Na myśl wrócił mi Kotański.Ostatnia zwrotka
potęguje nastrój.

Są obok nas, lecz my udajemy,że ich nie ma.
Wartościowy wiersz.

kiepskie życie bezdomnych i warto się nad takim losem
też zastanowić...

smutna lecz prawdziwa treść .... pozdrawiam

wymowna treść ,potrzebny wiersz ,zwraca uwagę na
ludzie nieszczęście ,ostatnia zwrotka zapada w pamięć