Bezgłośne wołanie

Tak wiele słów, tak wiele pragnień
Lecz jak je spełnić
Jak słowa powiedzieć
Patrząc w oczy kochane
Gdy dzieli nie łączy
Miłości uczucie, ocean niechęci
Strachu, obawy
Zapach ciała różą pachnącego
Uleciał gdzieś w dal
Już dłoń zapomniała
Rozkoszy ścieżki, jedwab skóry pieszczonej
Usta nie wzbudzą dreszczu ekstazy
Ramion tulących nie czujesz
Wokół siebie
Ciało nie czuje Twoich piersi rozkoszy
Gdy w zrywie miłosnym
Wpijałaś się we mnie
Jednością stając się ciał
Potem rozkoszy skropionych
Pamięć wciąż woła te chwile minione
W zamknięte drzwi głową wciąż tłukę
Pinu dostępu uparcie wciąż szukam
By z ciała spijać szampana krople
Wraz z nimi wędrując
Z kielicha rozkoszy nektaru spróbować
Konwulsja orgazmu wstrząsani
Pieczęć miłości złożymy
Na ciałach rozgrzanych do białości
Bezgłośnie wołając, nie odchodź kochana
Nie odchodź kochany
Daj znów noc bezsenną kochanków szalonych
Dni pełne dotyków czułych
Pieszczot jedynie nam znanych

http://janik41.eu.interia.pl/

autor

KrzysztofJanikula

Napisany: 2010-05-05 Dodano: 2010-06-07 00:48:40

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie