Bezimienna śmierć

Ciemny , cuchnący zaułek ,
Podłoże pokrywa warstwa zatęchłego błota
W rogu przy odrapanym murze
Kontener stary, rdzawy i pełny
Między nim a ścianą, łoże z kartonu
Przyozdobione rozłożoną gazetą
Obok w tobołku brudnym, dobytek życia ukryty
Okryte szarobrunatnym paltem
Co epokę Gierka pamięta
Zwinięte w kłębek, pokurczone ciało człowieka spoczywa
Głowę ma owiniętą szalem szkarłatnoczerwonym
A słabe światło księżyca twarz brodatą oświetla
Twarz bruzdami zdobioną, jak za oraczem ziemia
Wrzodami poznaczoną i bliznami wieloma
Pod brudnymi powiekami schowane
Oczy blade, wygasłe
W których nadal na świat wygląda
Ból, głód i przerażenie
Dłonie wciąż zaciśnięte, stężałe w śmierci objęciu
Przyciśnięte do chudej piersi…
Zimny wiatr od wschodu, nagłym swym podmuchem
Uniósł do góry skrawki papieru
I zawirował nad ciałem
Tak jakby chciał z nimi unieść, bezdomnego duszę
Samotnie tu umarł
Bez łzy jednej odszedł
Bez imienia
Bez miłości
W pamięci nikogo już nigdy nie zagości….

... czasami na zycie spoglądam inaczej

autor

darkoblue

Napisany: 2006-10-18 Dodano: 2006-10-19 08:19:02

Ten wiersz przeczytano 773 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie