Bezszelestnie zgubił się jej

Cicho, bezszelestnie zgubił się jej.

Teraz z tym co jej zostało:

dwie stopy, które ośmielone jego... chciały iść dalej,
stoją w zamyśleniu,

dwie dłonie, co czasem lekko, czasem mocniej go dotykały,
skrywa w naciągniętych rękawach,

para oczu, która lubiła spoglądać w jego stronę,
ma przed sobą jakiś niewyraźny punkt,
a uśmiechu już nie miała...

Romantycznie popadała w chwilowe desperacje.
Próbowała wierzyć, może sen...
Wtedy pewna myśl jej nakazała:

Postanawiaj raz.
Bądź lepsza dla siebie.
Zniszcz zależności,
bo one zniszczą ciebie.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2015-04-30 Dodano: 2016-09-30 00:05:54

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie