biegnę

Witaj Zosiak- miło:)

Dziękuję Beatko za obszerny komentarz:)

Dobra miniaturka, po puentę.
Miłego dnia.

Witaj Małgosiu, no niezupełnie to miałam na myśli bo
Twoja końcówka też była dobra i chodziło mi raczej o
to rozwarstwienie myśli.
Orła widzę tu w tym konkretnym wierszu jako Ducha św.
który przypomina człowiekowi o skrzydłach. Człowiek
może tą myśl zignorować, odrzucić lub korzystając z
własnej woli pozwolić przypiąć sobie skrzydła. Między
przypominaniem a decyzją jest napięcie tzw. walką
duchową. To miałam raczej na myśli, ale niczego nie
sugeruję bo to tylko moje spojrzenie na Twój wiersz.
Dobrego dnia:)

janusze.k - zmieniłam, no bo
Ty i Beata >ja :))))

Dzięki Beatko i za sugestię.:)

Lakonicznie i refleksyjnie.
Janusze.k ciekawie proponuje z końcówką:)

Dzięki janusze.k - no ciekawie:)
Dzięki al-bo - skróciłam :)

Mms, prosze usun ten dopisek u gory, ja tylko
zasugerowalam, jak czesto robimy u siebie nawzajem,
niepotrzebny on, pozdrawiam:)

też zrezygnowałbym z 'upierzonego węża'
końcówkę czytam tak
przyp(om)ina
mi (że mam) skrzydła

Dziękuję Jastrzębiu za nowe spojrzenie na mój
wierszyk:)

Wiersz jak sen Analizując go ma w sobie cień braku
wiary w siebie Myślę że orzeł wychowany z kurami długo
by siedział na grzędzie .Pogodnej miłej nocy.

Dzięki Julio za odwiedziny i kom:)

a mnie się podobał z wężem, wg. mnie nawiązywał do
węża jako symbolu upadku czy marności, Małgoś:)

Witaj Broniu i dziękuję za miłą wizytę:)