Bierz, póki czas

Stała Miłość na mrozie,
niebożę
i marzła srogo.

Czy ktoś ją przygarnął?
Zaopiekował się niebogą?

Jeden chciał, lecz nie darmo.
Drugą interesował iloraz
inteligencji
i czy nie jest chora.
Ktoś pytał o poziom potencji,
inny, o lata i urodę.
Chcieli wiedzieć, czy umie gotować,
wychować młode.
Zaczęli główkować,
czy życie skomplikuje.
Inna powiedziała "Żałuję,
ale najpierw dorobić się trzeba..."

I tak stała Miłość na mrozie,
bez odzienia, chleba.
Ludzie podchodzili co dzień
mówiąc, by poczekała.
Więc miłość, stała... i malała.

Aż przyszedł dzień ostateczny
gdy prawie jej nie było.
Nie wiadomo kto i jak, bez słów zbytecznych
- podszedł i ukradł Miłość.

Podniósł się rwetes i raban.
Okropna zrobiła afera.
Każdy wołał by ścigać złodzieja.

A jedna jest prawda:
bierz Miłość - póki stoi blisko.
Inaczej, stracisz wszystko.

autor

DoroteK

Napisany: 2010-01-27 Dodano: 2012-11-05 06:42:28

Ten wiersz przeczytano 2308 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Bajka Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie