W blasku zniczy
Ciemności już zapadły nieposkromione,
Ludzki potok z domów sie wydobywa,
Każde serce jest wyciszenia spragnione,
Każdemu po trochu jakaś łza wypływa.
Miejsce ciemne, a jednak rozjaśnione,
Jasność niecodzienna smutkiem krzyczy,
Nawet przez artystów nigdy nie wyśnione,
Bo świateł tych nikt już nie zliczy.
Na pomniku nazwisko i data lakoniczna,
Za nią się życie człowieka kryje,
Dzieciństwo, szkoła, miłość magiczna,
Ale tych kamieniarz na płycie nie
wyryje.
W świetle zniczy twarze skupione,
Rozkoszne ciepło wszystkich ogrzewa,
Zahipnotyzowało oczy gorąco wpatrzone,
Każdy w płomieniu widzi tego, kogo nie
ma.
Nie tylko umarli są tutaj ważni,
Szmer dziwny po tym wzgórzu panuje,
Bo ludzie pamiętają,są tu zdrowi i
raźni,
Bo dziś nie śmierć ale życie króluje.
A jak życie to i nadzieja wieczna,
Nadzieja na spotkanie sie z nimi,
A dookoła nich kraina bajeczna,
Którą im Ten Jeden w miłości uchyli.
cmentarz najpiękniejszy jest wieczorem....
Paweł Wosiak
Komentarze (9)
Marmur skrywa jeszcze niejedną tajemnicę, niejedno
cierpienie i niejedną radość. Wystarczy chewilka
zadumy, by usłyszec jego szept.
szkoda ,że nie pisze się na tablicach więcej
informacji o zmarłym człowieku ,jak w niektórych
krajach . Cmentarz to historia skumulowana w jednym
miejscu... wiersz swoim pięknym opisem przybliżył mi
atmosferę tego dnia
Pełen zadumy wiersz zmuszający do głębszej
refleksji...
Pozdrawaim
Może jestem w błędzie ale jak cmentarz może być
piekny kiedy tam są nasze bliskie osoby ,każdy z nas
wolałby tego miejsca nie znać ,dla mnie smutny wiersz
skłaniający do zadumy.
Sprawnym piórem napisany wiersz, choć bliżej mi do
rozmyślań na cmentarzu w zwykły dzień, kiedy wypalone
znicze, zwiędłe kwiaty czasem nieusuwane przez rok
więcej mówią o naszej pamięci.
Cudowny prawdziwy wiersz ubrany w piękny bukiet
słów.....
Każdy w płomieniu widzi tego, kogo nie ma. - bardzo
ładnie ujęte w słowa. Piękny refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam
Każdy w płomieniu widzi tego kogo nie ma...ładnie
napisane, czas zadumy...
Ileż historii można sobie dopowiedzieć chodząc w
blasku tych zniczy i czytając nagrobki...ładny wiersz.