błogość

Króciutko,a tak miło i cieplutko ,że aż można poczuć
namacalnie tę "błogość" :) Pozdrawiam.E.

Uderzasz w klawisze,
przerywając ciszę,
gdy myśli do głowy przychodzą.
I pośród tej ciszy,
kiedy nikt nie słyszy,
najlepsze utwory się rodzą.

Pozdrawiam, Elżbieto+++

Błogość, jak u mnie:))

Dziękuję Jurku, już prawie zasypiam, tak mi błogo :)

Nareszcie autorka doceniła domowe zacisze. Obecność
podmiotu literackiego niweluje samotność.
Wiersz krótki, ale wyczuwam w nim ciepło i błogość, po
pracowicie spędzonym dniu. Pozdrawiam autorkę
serdecznie.

Jurek