Bluza zapięta pod szyję

Arku,
nie wiem co próbujesz zyskać - cytując takie
,,rewelacje,, o bohaterze wiersza Ani ?
Ale powiem ci jedno: to jest portal dla miłośników
poezji a nie plotkarski brukowiec. Uważam,że Ani
należą się przeprosiny za ośmieszenie jej bohatera,
który był uznanym pisarzem. Arku, tak na marginesie-
różne rzeczy tu od lat czytam ale to zrobiłeś
kwalifikuje się do najniższego poziomu nie tylko
szacunku ale i kultury. To jest dno Arku, po prostu
dno!

Próbujesz mnie ośmieszyć czy Schulza?
Nie potrzebował protekcji przez łóżko,
ale to już pisałam wcześniej w komentarzu niżej
(podałam źródło)
Mnie chcesz ośmieszyć?
Pominę to, nie zadam takiego pytania.
Że była między nimi fascynacja literacka tak była- był
uznanym i znanym już i cenionym też przez Nałkowską.
Nie został uznanym przez łóżko.
To nie jest prawda.
Przyjaźń z Nałkowską przetrwała do jego śmierci.
Zastrzelony na ulicach getta 19 listopada 1942.
Nie ma nawet grobu.
Próba ośmieszenia umniejszenia tragedii czy dorobku
Schulza - to się nie godzi.
Na nic też się zda.
To wszystko BordoBlues w odpowiedzi dla ciebie.

Skoro sama Nałkowska w swoich "Dziennikach" napisała o
"jedynej wspólnej nocy", to raczej jest wiarygodna.

Dzięki za wymianę myśli. :)

Właśnie jako początkujący literat Schulz odwiedził
Nałkowską 16 kwietnia 1933 w jej mieszkaniu przy ulicy
Marszałkowskiej 4* w Warszawie*, prosząc o ocenę
rękopisu Sklepów cynamonowych. Nałkowska była
zachwycona książką i natychmiast podjęła starania o
jej wydanie w Towarzystwie Wydawniczym „Rój”*. W
formie podziękowania Schulz przesłał Nałkowskiej w
lutym 1934 własnoręcznie oprawiony i ilustrowany
egzemplarz Sklepów cynamonowych z osobistą dedykacją.
Książka ta została zniszczona przez zazdrosnego
partnera Nałkowskiej Bogusława Kuczyńskiego (zob. 20
lipca 1935).

Nawiązana podczas kwietniowej wizyty znajomość
rozwijała się dzięki korespondencji (zob. 11 lipca
1933) oraz wizytom, które Schulz składał Nałkowskiej
zarówno w Warszawie, jak i w jej domu w Górkach*. W
kwietniu 1934 roku, w czasie pobytu Schulza w
Warszawie, wielomiesięczna znajomość nabiera wymiaru
erotycznego6; w Dziennikach Nałkowska pisze o „jedynej
wspólnej nocy”7. Romans między pisarzami skończył się
jednak szybko, gdyż już w maju Nałkowska związała się
ze swym sekretarzem, Bogusławem Kuczyńskim.

6. Hanna Kirchner, op. cit., s. 406. Zob. też
Stanisław Rosiek, Odcięcie. Siedem fragmentów,
„Schulz/Forum” 2016, nr 7, s. 52–53.
7. Zofia Nałkowska, Dzienniki IV 1930–1939. Część 1
(1930–1934), opracowanie, wstęp i komentarz Hanna
Kirchner, Warszawa 1988, s. 449.

https://schulzforum.pl/pl/osoby/nalkowska-zofia

Dziękuję

Bardzo dobry wiersz i potrzebny dla przypomnienia.
Pozdrawiam Aniu :)

Taaak Bordoblues.
I wszystko można sprowadzić do łóżka,
do orgietki do...
Bo wszystko można ośmieszyć prawda?
Otóż to co piszesz o Nałkowskiej i Bruno Schulzu nie
jest prawdą.
Nie szukał u niej protekcji przez łóżko- po co? Był
już znany, uznany.
Poczytaj tu:
Pamiętnik Literacki:
: czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce
literatury polskiej 69/2, 264-303
Andrzej Sulikowski:
Twórczość Brunona Schulza w
krytyce i badaniach literackich
(1934-1976)

Gdy nie interesujemy się historią, to zamiera i nic po
sobie nie pozostawia.

Chodziło mi o to, że raczej albo samo /odwrócony/ albo
/przeciwstawnie zwrócony do/

Schultz przeciwstawnie odwrócony- jakby nie
uczestniczący w historii, wszystko na bocznych torach-
ale to nieprawda- bo "Wiosna traktatem o historii.
Naród- którego nie ma.
Piękny wiersz Icchaka Kacenelsona.
Bo Bruno Schulza też nie ma, nie ma też jego grobu.
Prawdą, są jeszcze freski gestapowca Landaua- które
żydowski więzień malował dla jego dzieci.
Dziękuję bardzo Wszystkim.

Przeczytałam z zaciekawieniem.
Zastanawiam się jedynie nad /przeciwstawnie
odwrócony/, czy to przypadkiem nie oznacza stojący
przodem?
Ale możliwe, że jestem w błędzie.
Pozdrawiam :)

Mój tata, mieszkający w Brodach opowiadał o tych
klimatach, w której trzy narody mieszkały od stuleci.
Pozdrawiam a wiersz i tematyka zawsze na czasie.

Warto pamiętać takich ponadczasowych artystów...
Pozdrawiam ciepło Aniu :)

"Śpiewaj, zaśpiewaj! Niech boleść podniesie krzyk -
głos niech wyda!
Szukaj! Poszukaj go w górze, jeśli tam jest ponad
ziemią -
Zaśpiewaj mu... o, zaśpiewaj pieśń ostatniego Żyda:
Już oto nigdzie go nie ma, żył, umarł i nie
pogrzebion..."

Icchak Kacenelson, Pieśń o zamordowanym żydowskim
narodzie

Czytałam z zainteresowaniem i zadumą. Warto wracać do
tych wspaniałych utworów. Pozdrawiam serdecznie ,
miłego dnia:)