Bo to moje przeznaczenie...

Nie winie cię już za to mój Boże,
że tyle smutku w sobie nosze.
Za to, że szczęścia mi nie dałeś
i że w tym chłopcu mnie rozkochałeś.
Że łez wylałam tyle,
że za szczęściem przeszłam mile.
Że kochać tak mocno zostałam nauczona.
I zapomnieć nie moge, w smutku pogrążona.
Mówie ci o tym bo prosze o wybaczenie,
bo dopiero teraz zrozumiałam,
że odpowiedzialne za to jest moje PRZEZNACZENIE ...

autor

magda =))

Napisany: 2007-02-02 Dodano: 2007-02-02 10:11:50

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie