Boże...

Wszystkim ludziom...

Boże,
to takie dziwne,
a za razem ludzkie..
czuję radość,
ze smutkiem przeplecioną,
patrzę na uśmiechniętych ludzi
przez maleńkie od łez oczka...
wyciągam pomocną dłoń,
tą samą, która kogoś zniszczyła
kiedyś - tam - gdzieś..
tak, ktoś cierpiał
a ja zadałm mu ból...
to właśnie ja...

Boże,
dlaczego?
bo jestem tylko człowiekiem?
bo grzech jest ze mną?
bo kocham?
bo nienawidzę?
bo jestem...
bo jestem...
bo jestem?

a gdyby tak...

Boże,
gdyby było inaczej?
Gdyby nie było poranków,
dni, wieczorów,
kwiatów, ziemi..
gdbyby nie było mnie i Ciebie?

nie...

bez Ciebie nie było by nic..
beze mnie będzie nadal wszystko...

a szczególnie moim Przyjaciołom - wybaczcie, bo czasem jestem za bardzo człowiekiem... "a nic co ludzkie nie jest mi obce".. ja tez sie mylę, tez popełniem błędy i też jestem tylko człowiekiem jak Wy...

autor

Firmly

Napisany: 2006-08-16 Dodano: 2006-08-16 00:11:58

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie