BROCZĘ PURPURĄ...

"rozbiłaś mi twarz kamieniem
serce tak broczy purpurą" - ależ to dziwne
wspomnienie!

wiersz mówi sugestywnie o bólu zranienia ale klimat
smutku został zniwelowany optymizmem wiary w
Miłość.Bardzo dobra w szczególe forma wiersz piękny

radości i smutki tak życie przeplatają...ale dzięki
nim piękne wiersze powstają

Emocja goni emocje, a obraz - obraz. Oryginalne
przenosnie. "Spojrzeniem narodze tecze"... podoba mi
sie naj, choc nie tylko.

Smutny wiersz… jak inny od Twoich poprzednich
wierszy, choć nadal mistrzowsko budujesz słowami
klimaty.

Czuje lekka depresje,zal,cierpienie.Wkrotce
wspomnienia zatra sie....

Emocje rządzą naszym życiem...łatwo kogoś zranić
..Trudniej naprawić to co się zniszczyło Interesujący
wiersz z nutka nadziei na przyszlosc

Rozbiłaś mi twarz- kamieniem... "Wybito szybę z
piekarni drzwi- pan piekarz patrzy chłopcu pod brwi-
chciałeś bułeczkę, dałem ją ci- a ty kamieniem
odpłacasz mi?- Malec łzy leje jak krzywa beczka- To
nie był kamień. To ta bułeczka", I teraz sam siebie
zapytowywuję: kto stał za szybą tej piekarni, że teraz
krwią broczy...

Smutny wiersz - smutno mi ..... A pierwszy wers po
prostu aż krzyczy...

Wypij te rose z ust rozy, niech opusci Cie smutek
spojrz w tecze w niej narodza sie nowe doznania i
nowe namietnosci
wyjdz na przeciw milosci!!! Pozdrawiam...

piękny i mimo smutku optymistyczny wydźwięk