Burza

Jak to kiedyś ktoś powiedział…
,, w deszczu nie widać moich łez”
To jest prawda i za to kocham deszcz…
Ale czy tylko za to…
Byle deszczyk i ich nie widać…
A moje serce woła, krzyczy i wrzeszczy…
Tylko w burzy go nie słychać…
Znajduje spokój i staje się zimne i twarde jak ze stali.
Nic je nie zrani jedynie może je zatrzymać…
Tylko twoje słowa były w stanie zatrzymać moje serce…
Tylko te słowa ,,nie kocham cię” mnie zabiły…
Stoję w deszczu sam przemoknięty i opuszczony.
Czy czuje zimno? Nie…
Czy czuje samotność, smutek i ból? Tak…
To jedyne co teraz czuje.
Wolał bym cierpieć w piekle przez tysiące lat…
Niż czuć ten ból przez jedną sekundę
.ciągła ciemność okrywa mnie.
To mój jedyny przyjaciel i zarazem największy wróg.
Wielka pustka zarazem straszna i samotna.
Ale również wypełniona jest nadzieją że nikt już mnie nie zrani.
Czy mam zostać w tej ciemności?
Smutnej, zimnej, samotnej.
Być w tym co znam i na czym się nie zawiodę?
Czy też mam iść do jasności?
Ciepłej, radosnej, złudnej.
Stać się jednością z nią i cierpieć na nowo?
Nie! Stanę się przeciwieństwem ciemności i jasności.
Będę walczyć z kłamstwem!
Aż któregoś dnia polegnę.
Ale i tak nigdy już się nie poddam!
I burza nigdy już nie będzie dla mnie pocieszeniem.

autor

BEAR05

Napisany: 2008-09-24 Dodano: 2008-09-24 22:24:52

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie