Być blisko
Zobaczyć Ciebie,
To jak widok gdy świt nastaje,
Budząc wschodzącym dniem,
Radość jasną nam daje.
Dotknąć Cię,
Jest jak promieni potrzeba,
Dla kwiatów w połączeniu z wodą,
Do życia im tego trzeba.
Pocałunek nasz,
Jest nasyceniem kolorów przepięknej
tęczy,
Po burzy, gdy świeci słońce,
Łączącej dwa punkty obręczy.
Przytulenie Ciebie,
Jest jak dwa odmienne bieguny,
Wzajemnie się przyciągają,
Drżąc przy tym jak struny.
Bliskość z Tobą,
Jest spotkaniem dwóch żywiołów,
Pełnych siły i furii,
Powstałych jak feniks z popiołów.
Wspólne chwile,
Są wszystkim, co wiosna czyni na
świecie,
Całym pięknem przyrody,
Zamkniętym w ciał piruecie.
Komentarze (4)
Wiersz uroczy: taki subtelny, miły, melodyjny i taki..
płomienny. Pięknie ukazuje smak miłości, pożądanej
przez wszystkich, lecz znanej tylko nielicznym.
Jakże ona piękna byłaby gdyby miała tylko takie obrazy
- dwie osoby doskonale pasujące do siebie, taki zgrany
duet osób, które potrafią się uzupełniać w każdej
sytuacji.
Uwielbiam te emocje i to ciepło w Twoich wierszach.
Wiersz nie jest pozbawiony także tej ”podszewki
erotycznej”, namiętności odradzającej się jak
feniks z popiołów.
BRAWO. Zgrabnie i prawdziwie napisany wiersz.
Najpiękniejszą rzeczą na świecie jest miłość a
najszczęśliwszy jest człowiek kochany i kochający
jednosześnie.
Romantyczny , ciepły wiersz z nastrojem. Nie zapomina
sie chwil czarownych, szczęśliwych.
piękne wyznanie, bliskość to ...miłość?