Być iskrą
Być iskrą radości gdzieś w niebie
zmyśloną
uciec rozpaloną z miłości ogniska
aby rozgrzać serce, powstrzymać łzę
słoną,
która nieproszona do oka się wciska.
Być iskrą nadziei i pocieszać dusze,
które w samotności już się pogubiły,
zanim całkiem zwątpią do nich dotrzeć
muszę
by w dobroć człowieka jeszcze uwierzyły.
Iskrą wytrwałości w poezji chcę zostać
w strofach mieć sens życia, prawdziwe
kochanie,
zadanym pytaniom zdołać piórem sprostać
i o czym las szepce - pozwól pisać Panie!
autor
ANDO
Dodano: 2008-08-08 08:55:04
Ten wiersz przeczytano 1429 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Dobranoc, raz jeszcze.
Dziękuję, Grażynko, dobranoc.
Piękne pragnienie, które jak widać jest spełniane, bo
jesteś tą iskrą radości, pełna nadziei i marzeń,
Dorotko, pozdrawiam serdecznie,
przepraszam, za moją sklerozę, a tutaj mnie nie było,
bo na bej po raz pierwszy przyszłam w 2014 roku.
Dobrej nocki życzę, dzięki za poświęcony czas :)
Urocz melancholia, pozdrawiam ciepło.
nadzieja pachnie Twoj wiersz:) zeby tak wene zlapac w
dlon .. pisac i pisac i pisac
...i tylko życzyĆ by puenta wiersza sie
spełniła..ślicznie spisane prośby wierszem który aż
skrzy...
Masz talent tworzenia pięknych wierszy.A talent to dar
Pana Boga.
Wiersz pełen uroku .
Po takiej modlitwie wysłuchanym będziesz, pisać ci
pozwoli stwórca stworzeń wszelkich, pisz na chwałę
Jego, pieśni i peany, chwal rzeki i morza tudzież
oceany, a ludzi? Ludzi - jak zasłużą.
Jestem za taką formą :) Ale nie bądź za nic "iskrą
zmyśloną", a rzeczywistą...
wrazliwa duszo , plyn tak pienie jak w tym wierszu
przez zycie i niech ci dane bedzie to czego pragniesz
!!!
hmm...bardzo pozytywny wiersz i przesłanie ...docierać
do samotnych i pocieszać...ładnie napisany
Tak pięknie piszesz że nie wiem doprawdy co mam
napisać - przepiękny następny wiersz, piękne pióro i
"warsztat" literacki a ostatnia zwrotka wprost
zachwyca. Brzmi jak modlitwa. Kochasz pisanie,
wychodzą super wiersze więc pisz jak radzą i inni.
Wielkie brawa, wielkie.
Mysle, ze Tobie Pan pozwolil.
"Zdoła piórem sprostać i o czym wiatr szepce-pozwól
pisać Panie",cyt.aut.Ładny temat wiersza,jest początek
rozwinięcie i jego zakończenie.Ciekawe i delikatne
epitety.Wzniosły.